Çoğu yetişkinin aralarında bir bağın bulunduğu yakın arkadaşı ya da aile fertleri vardır. Birbirlerini en son ne zaman görmüş olurlarsa olsunlar, karşılaştıkları an, o noktadan bir şey yokmuş gibi ilişkileri devam eder. Bu bağlar yakın planda paylaşılmış deneyimlerle dolu yılların ardından oluşmuştur. Yetişkinlerin bağlarının tersine, çocuklarla olan bağlar hala oluşma sürecindedir. Çocuklar için onları sevdiğimizi bilmeleri yeterli değildir. Çocuklar bağı hissetmek isterler. Güvenli bir bağın korunması için günlük dozlarda alınması gerekli yakınlık ve bağlantı ihtiyacındadırlar. Onlar yeniden sarj edilebilir piller gibidir ve bağlantı kurdukları insanlar onların şarj makineleri gibidir. Çocuklar büyüdükçe yeniden şarj olma aralarının sıklığı biraz açılır. Duygusal yakıtlarını gün boyu kullanarak tüketirler. Ne kadar stres yaşarlarsa, o kadar yakıta ihtiyaç duyarlar. Onların karınlarını her gün doyurduğumuz gibi, sevgi kaplarını da her gün duygusal yakıt ile doldurmamız gerekir.

Pam Leo / Çocuklarla El Ele Ebeveynlik