Ebeveynlik kitapları sadece ebeveynler için midir?  Ebeveyn ile çocuğun ilişkisinin çocuğun sonraki hayatındaki tüm ilişkileri etkilediğini düşündüğümüzde, herkesin bu kitapları okuyup kendi ebeveyniyle ilişkisini değerlendirmesinin kendini anlama yolunda önemli bir adım olduğunu düşünüyorum. Hangi kitabın sizde hangi kapıları açacağını hiç bilemezsiniz. Bu sebepten ebeveynlik kitaplarına ön yargılı davranmayıp önce kendiniz için bu dünyanın içine girmenizi tavsiye ederim.

Bu yazımda sizlerle beni en çok etkileyen, ilk 10 arasında sayabileceğim, bitirdikten sonra da zaman zaman geri döndüğüm, “Çocuklarla El Ele Ebeveynlik” kitabını paylaşacağım. Gün Yayıncılık’tan yayınlanmış kitabın orijinal adı ‘Connecting Parenting’ ve Yazarı Pam Leo. Yazar www.connectingparenting.com sitesinde, kendisini  insan gelişimi üzerine çalışan bağımsız bir araştırmacı, ebeveynlik eğitmeni, doğum eğitmeni, doula, ebeveyn ve büyükanne olarak tanımlıyor. Ebeveynlik ve insan gelişimi ile ilgili tüm öğrendiklerini ve çalışmalarını tek kelimeyle “ebeveynler olarak etkimiz çocuğumuzla kurduğumuz bağın gücüyle doğru orantılıdır” şeklinde tanımlıyor.

Kitap 7 bölümden oluşuyor.

1. Kendimizle Bağ Kurmak
2. Çocuklara Saygı Duyarak Onlarla Bağ Kurmak
3. Çocukların Duygularını Dinleyerek Bağlantı Kurmak
4. Sevgi Kabımızı Doldurarak Bağlantı Kurmak
5. İlişkimizi Kuvvetlendiren İletişim Yoluyla Bağ Kurmak
6. Çocukların Davranışlarını Çözerek Disiplin ile Çocuklarla Bağlantı Kurmak
7. Kendi İhtiyaçlarımızı Karşılayarak Bağlantı Kurmak

Giriş bölümünden bazı alıntıları sizlerle paylaşmak istiyorum.

Neden bazı çocuklar büyüyüp Gandhi Olurken, bazıları Hitler oluyor? Doğumla yetişkinlik arasında (farkı doğuran) neler olup bitiyor? Araştırmalar en azından bir yetişkinin çocukla kuracağı güvenli bağın, çocuğun fiziksel, duygusal ve ruhsal sağlığı açısından gerekli beyin gelişimi için hayati öneme sahip olduğunu göstermektedir. Modern yaşamın stres yaratan hızı aile destek süresini kısaltırken, çocukların ve yetişkinlerin televizyon ve bilgisayar karşısında giderek daha fazla zaman geçirmesi, ebeveyn-çocuk bağını giderek zayıflatıyor. Çocukların karşılanmamış bağ kurma ihtiyacı davranış bozuklukları olarak kendini göstermeye başladı. Bebeklerin ve çocukların, sağlıklı, güçlü bir ebeveyn-çocuk bağı kurmak için ihtiyaç duydukları güvenli bağı sağlayan ebeveynlik tarzı “Attachment Parenting” (Doğal Ebeveynlik) olarak biliniyor. Doğal ebeveynlik, doğal doğumu ve bebeklerin emzirilmesini, kucakta taşınmasını, birlikte uyumayı, ilk yıllarda bebeğe aynı kişilerin bakmasını destekliyor. Benim çalışmam ise, her yaştaki çocukla tutarlı ve sürekli sevgi dolu gönül bağını ele alan “Çocuklarla El Ele Ebeveynlik” diye biliniyor. Çocuklarla El Ele Ebeveyn; baskı yerine gönülden olumlu ilgi, korku yerine sevgi ile yaklaşan ebeveyndir. “Çocuklarla El Ele Ebeveynlik çocukları dinleme ve onların ihtiyaçlarını karşılayabilmek için en iyi yolları bulma hakkındadır. Çocukla bağ kurmak zaman alır, emek ve kendini bu işe adama gerektirir. Korkunun verdiği güç kolay ve hızlı etki eder ama ömrü kısadır. Sevginin gücü ise çok emek ister, oluşması daha çok zaman alır ama çocuklar onun etki alanından hiç çıkmazlar.

Keyifli okumalar.